Tekst: Philip Akkerman. Foto’s: Christian van der Kooy
Halverwege de jaren ’70 verhuisde ik van de provincie naar Den Haag. Mijn favoriete boek op de middelbare school was Bordewijks ‘Bint’. Den Haag ademde helemaal de sfeer van ‘Bint’: asgrauwe en verpauperde woningen en kantoren, dichtgetimmerde ramen, braakliggende vlakten. Er waren nog sloppen en stegen. Ik vond het geweldig. Het is nu allemaal weg. Dat vind ik jammer. Maar er is één straatje waar die sfeer nog aanwezig is. De Lepelstraat. Het straatje is smal en donker. Wanneer je de steeg in loopt kom je langs een metalen hekwerk. Erachter bevindt zich een oud slopje, vervallen en onbeschrijfelijk mooi. Er woont nog iemand. Een volgend hekwerk beschermt een plaatsje met konijnenhokken en er staat een paard in een stal. Als ik in de buurt ben, fiets ik even door de Lepelstraat, om mijn hart op te halen.
Philip Akkerman is kunstenaar.
Sinds kort woon ik op de Zuidwal in Den Haag, dichtbij de Lepelstraat. Ik als paardenliefhebber en werkzaam op een manege voor gehandicapten, ben zo benieuwd hoe de historie is van de overduidelijke paardenstal in de Lepelstraat. Kan iemand me meer informatie geven hierover? BVD!
De paardenstal is al n tijdje weg, jammer voor de kinderen uit de buurt die zo nog es een dier zagen maar wel fijn dat alle bijbehorende vliegen ook vertrokken zijn uit mijn huis achter het hek in het slopje. Er kwamen honderd (?) jaar geleden arbeidsmigranten uit brabant naar Den Haag en die brachten dan hun paard mee is mij verteld, en dat liedje zou daarover gaan (paard in de gang)